Ależ jak to nie ma już harmonijek od września jak dojeżdzam na uczelnie na drugi koniec wawy i jeżdzę codziennie busami to jednak troche tego typu Ikarów widać. Wszystkie krótkie z numerami bocznymi xxx i 1xxx i przeguby 2xxx mają harmonijki i w 99% manuale.
Nie mówię ze nie ma, bo czasem je widuję, ale dawno już takim nie jechałem i nawet się nie próbuję domyślać w jak opłakanym muszą być stanie.
Jest w Wawie kilka autobusów przegubowych Man. Ten co projektował rozmieszczenie foteli w nich powinien być powieszony za jaja do hydrantu. Bardziej pokręconego autobusu nie widziałem.
tutaj się zgadzam, zwłaszcza ta ławka bokiem z tyłu na którą trzeba sie po schodach gramolić.
A NEOPLAN N4020? Autobusik całkiem przyjemny i wygodny, ale jak jest więcej ludzi to po prostu masakra. Korytarz autobusu jest tak wspaniałomyślnie rozplanowany, że mieści się tylko jeden rząd ludków. Od paru dni zmuszony jestem jeździć autobusami do szkoły. NA szczęście jutro wsiadam z powrotem na rower i mykam 2x szybciej
Ta sama przypadłosć dotyczy praktycznie wszystkich nowoczesnych autobusów i tym walśnie Ikar góruje nad nowymi wynalazkami. Prawda jest taka że w niskopodłogowcach wywalenie jednego rzędu foteli by niewiele dało, bo w większości miejsc pod siedzeniami są obudowy róznych flaków których nie da się upchnać pod sufitem. W cywilizowanych krajach gdzie mają takie wynalazki jak dobra sieć metra to żaden problem, jaja się zaczynają dopiero w PL, jak autobus zaczyna być napchany jak puszka od sardynek i jeszcze trzeba kombinować jak wydostać się z tego wąskiego korytarza na przystanku. Ikar był od początku pomyślany na warunki cieżkiej biedy i komuny i doskonale przystosowany do nich. Cholernie twardy, ale dzięki temu odporny na przeciązenia, wysoka podłoga nie zmuszała to kombinowania i minimalizowania podzespołów, szeroki korytarz umożliwiał znaczne powiększenie jego pakowności. Ktoś wcześniej podniósł argument że przy drzwiach w niskopodłogówkach są duże przestrzenie na których można stać - owszem, są, ale w Ikarach też są. Sprawiają wrażenie mniejszych, bo część tych przestrzeni zabierają schody, ale na schodach też można stać. To wszystko sprawia że do ikara wejdzie znacznie więcej ludu niż przewiduje to instrukcja obsługi, w nowoczesnym autobusie takie numery już tak łatwo nie przechodzą.
Ale pewnie gdybym czymś takim miał jeździc do roboty to bym raczej wybrał coś bardziej cywilizowanego, niestety akurat jak byłem zmuszony korzystać z komunikacji miejskiej to nie było wyboru, Ikarus albo Jelcz M11 (a więc w gruncie rzeczy też Ikarus, tyle że w gorszym wydaniu - PR 110 zdążyły się rozsypać w drobny mak zanim poszedłem do liceum i byłem zmuszony korzystać codziennie z MZK) i dobrze jak trafiło się na egzemplarz który miał szczelny wydech i nie śmierdziało w środku spalinami. Znienawidziłem autobusy że wolę się nakręcić na rowerze, przynajmniej mam dobre resorowanie, nie ma tłoku, jest swieże powietrze, nie muszę czekać. Autobusy znam głównie z Warszawy, gdzie czesto przebywam bez roweru lub samochodu, poza tym w Warszawie nie da się zastąpić autobusu rowerem ze względu na duże odległości. Na szczęście w warszawie sporo ikarusów się jeszcze uchowało, w dodatku kierowcy mają tam cieżkie nogi, na rozchybotanym liczniku nie da się oczywiscie niczego swierdzić, ale wrażenia są czasem prawie jak w rajdówce 
